Blackout...i really had a blackout!!!

Ρεύμα, ηλεκτρικό ρεύμα....Δύο λέξεις που οι σύγχρονοι άνθρωποι έχουμε προσαρμόσει όλη μας την καθημερινότητα. Τα πάντα μέσα σε ένα σύγχρονο σπίτι απαιτούν ρεύμα (δεν αναφέρομαι μόνο στις λάμπες που μας παρέχουν φωτισμό). Απο τον υπολογιστή και την τηλεόραση μέχρι το ψυγείο. το θερμοσίφωνα ή ακόμα και τον φούρνο.

Το "υπέροχο" αυτό σκηνικό (η απουσία ρεύματος δηλαδή) μου συνέβει όταν επιχείρησα να ανάψω το πορτατίφ μου. Κάηκε η πρώτη λάμπα, βάζω μια άλλη και εκεί έγινε το μπλακαουτ και στη συνέχεια φυσικά έπεσαν όλες οι ασφάλειες. Το πρωί όταν βγήκε ο ήλιος πήγα να δω τι συμβαίνει. Όλες οι ασφάλειες στην κανονική τους θέση (αφού τις είχα σηκώσει το βράδυ υπο το φως των φακών) αλλά ρεύμα τίποτα. Πήγα μέχρι το ρολόι της ΔΕΗ, βρήκα την ασφάλεια μου αλλά ήταν στη θέση της...άρα αλλού ήταν το πρόβλημα και φυσικά ήταν αδύνατο να το εντοπίσω.

Κάπως έτσι λοιπόν ξέμεινα σε ένα σπίτι χωρίς ρεύμα. Οι μόνες επιλογές που έχω είναι είτε να πάω πάλι για ύπνο, είτε να διαβάσω, είτε να κάνω πράγματα που τα ανέβαλα συνεχώς. Κατέληξα στο να φτιάξω αυτήν την ανάρτηση η οποία αυτή τη στιγμή αποτυπώνεται με στυλό πάνω σε χαρτί. Συνειδητοποίησα μετά απο αυτό πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν δεν είχαμε ρεύμα και πόσε διαφορετικά εξελίχθηκε τελικά.

Γιατί έχουμε στηρίξει όλα τα αντικείμενα που μας περιτριγυρίζουν, στο ηλεκτρικό ρεύμα; Γιατί νιώθω αποκλεισμένη και κενή σε ένα σπίτι χωρίς ρεύμα; Και τα "γιατί" σωρός! Δεν θα το ψάξω περεταίρω διότι άκρη δε θα βγάλω. Ελπίζω ο ηλεκτρολόγος να έρθει γρήγορα διότι τη μέρα τη βγάζεις κουτσά στραβά, το βράδυ όμως δε θέλω να γυρίσω σε μεσαιωνικές εποχές με τις δάδες και τα κεριά (σκιάζομαι...)

(Προφανώς, για να γράφω την ανάρτηση επανήλθαν τα πράγματα στη φυσιολογική τους ρουτίνα!!!)

Κτελ-ιστορίες....(part 1)

Αγαπάμε τα ΚΤΕΛ....τα αγαπάμε γιατί μας πηγαινοφέρνουν....χωρίς αυτά μάλλον θα το παίρναμε με τα πόδια... Όσοι είναι φοιτητές και σπουδάζουν σε πόλη μακριά απο το σπιτάκι τους τιμούν τακτικά τα κτελ (εξαιρούνται οι κάτοχοι οχημάτων που τα χρησιμοποιούν για ταξίδια απο και προς την πόλη προορισμό).

Έχοντας λοιπόν κάνει άπειρα τέτοια ταξίδια έχω πετύχει διάφορες ομορφιές μέσα στα λεωφορεία. Πρώτα όμως ας κράξουμε λίγο τα ίδια τα λεωφορεία. Για ποιο λόγο και αιτία είναι τόσο στενά τα καθίσματα????γιατί?????έχω πετύχει λεωφορεία που μετα βίας μπορούσα να βολέψω τα πόδια μου...σε στρουμφάκια απευθύνονται, δεν μπορώ να καταλάβω...

Πέρα απο αυτό το απλό θέμα έχουμε και τους ελεγκτές....αν δεν πάρεις εξπρές αλλά ένα συμβατικό λεωφορείο που θα περάσει απο όλα τα χωριουδάκια του δρόμου (εντάξει ίσως να είμαι λίγο υπερβολική όταν λέω ΟΛΑ τα χωριουδάκια), μπαίνει μέσα ένας ελεγκτής και αρχίζει να φωνάζει πάνω απο το αυτί σου "τα εισιτήρια σας!!"(όσοι ανέβηκαν μετά απο την αφετηρία!) και εσύ που κοιμάσαι ατάραχος ξαφνικά με αυτές τις γκαρίδες πετάγεσαι έντρομος απο το κάθισμα σου....Και το χειρότερο είναι άμα ταξιδεύεις νύχτα....για να εξηγήσω τι έννοω...το βράδυ συνηθίζεται να χαμηλώνουν τα φώτα για να μπορέσει να κοιμηθεί ο κόσμος μπας και περάσει πιο γρήγορα η ώρα.....ε, όταν μπαίνει ο έλεγκτης ανοίγουν τα φώτα!φανταστείτε σκηνικό....να έχεις 3 ώρες ταξίδι με στενό κάθισμα και ελεγκτή (με όσα αυτό συνεπάγεται) και να περνάει το λεωφορείο απο παντού.....φρίκη.....

Ας αναφέρουμε όμως και κανα θετικό έτσι για το καλό...η συνέπεια που έχουν στα δρομολόγια τους είναι ομολογουμένως ένα απο τα μεγαλύτερα θετικά που έχουν να μας δείξουν! Κάποιοι οδηγοί έχουν gps και προβάλουν στις τηλεοράσεις τη διαδρομή και μια φορά στα 4 χρόνια έτυχε να παίξει και ταινία καθόλη τη διάρκεια του ταξιδιού....

Αααα,μην ξεχάσω να αναφερθώ και στους υπαλλήλους στις εκδόσεις εισιτηρίων...Η ευγένεια τους δεν έχει όρια!τόσο καλοί και συνεργάσιμοι άνθρωποι δεν έχουν υπάρξει.....(κάνουν λες και τους έχεις σκοτώσει τη μάνα!Οι κανόνες ευγενείας και καλής συμπεριφοράς έχουν κάνει φτερά....)

Τέλος, θα ήθελα να κάνω και μια μικρή νύξη για τους σταθμούς των ΚΤΕΛ που είναι επιεικώς απαράδεκτοι!Δεν έχω λόγια ειλικρινά για αυτά τα φρικτά κτίρια (ο θεός να τα κάνει)....η ακρίβεια στα αντικείμενα που πουλάνε είναι στα ύψη καί γενικώς το κλίμα που επικρατεί δεν είναι και το καλύτερο.....(αναφορές σχετικά με τον κόσμο που κυκλοφορεί εκεί και μεθόδους για να τους διώξετε σε επόμενη ανάρτηση).

Σε επόμενη ανάρτηση θα ασχοληθούμε με τα διάφορα είδη συνεπιβατών που μπορεί να πετύχει κάποιος και να έχει την χαρά να τα χει δίπλα του για όλη τη διάρκεια του ταξιδιού...

Stay tuned....