Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν μιλάω σε ανθρώπους ή σε τοίχους....Οι τοίχοι μερικές φορές τυχαίνει να δίνουν πιο καλές συμβουλές από τους ανθρώπους....Πας, μιλάς με κάποιον και στο τέλος καταλήγεις να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο, όχι τόσο για αυτά αυτά που άκουσες αλλά γιατί άνοιξες το στόμα σου και μοιράστηκες πράγματα δικά σου. Δεν λέω ότι είμαι υπερ να είμαστε κλειστοί σαν άνθρωποι και να κρατάμε μέσα μας τα συναισθήματά μας, αλλά σε ορισμένες καταστάσεις και σε συγκεριμένους ανθρώπους επιβάλλεται! Τι να το κάνω να θέλω να πω κάτι και να μου γυρνάει μπούμερανγκ μετά;;
Όσο αφορά τον κανονικό τοίχο, δεν έχεις πρόβλημα να τους πεις τα πάντα. Θα κάθεται εκεί και θα σε ακούει ότι και να του πεις και δεν πρόκειται να σου "χτυπήσει" κάτι!Υπομονετικός όσο δεν πάει και παρηγορητικός ενίοτε....Πάντα εκεί όταν τον θες! Μεγαλύτερη υπομονή και από άνθρωπος!
Το δίδαγμα;; Μην μιλάς σε άτομα που δεν πρόκειται να σε αναβάσουν ψυχολογικά αλλά θα σε στείλουν πιο κάτω και από το κάτω....Αξίζει;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου