Σκέψεις,παρελθόν,παρόν,μέλλον,πιθανότητες...τι θα άλλαζες αν μπορούσες;;πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν δεν έκανες μία συγκεκριμένη επιλογή;που βρέθηκες επειδή έκανες αυτήν την επιλογή;Είναι σωστές οι επιλογές που κάνουμε;;Τι μπορεί να γίνει στο μέλλον; Είναι ήδη προδιαγεγραμμένο ή εμείς το καθορίζουμε με τις πράξεις μας;Έστω ότι εμείς το καθορίζουμε θα έχει την έκβαση που υπολογίζουμε;;Αν ισχύει το: "Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο θεός γελάει μαζί του" τότε γιατί θέλουμε να σχεδιάσουμε τα πάντα και δεν τα αφήνουμε να εξελιχθούν όπως πρέπει και απελπιζόμαστε κοιτώντας το μέλλον χωρίς να ζούμε το παρόν;
Τώρα τελευταία είχα μια συζήτηση σχετικά με το μέλλον και τις πιθανότητες που υπάρχουν να πραγματοποιηθούν κάποια πράγματα. Δεν διαλέγουμε πως θα έρθουν τα πράγματα αλλά διαλέγουμε από ποια σκοπιά θέλουμε να τα δούμε και κατ'επέκταση καταστρώνουμε και έναν τρόπο για να τα αντιμετωπίσουμε (είτε είναι καλά ή κακά). Σκέφτηκα ότι το "Carpe Diem" αλλά και το "Tomorrow and yesterday are equally far away" βοηθάνε στο να ζήσουμε τη κάθε μέρα αλλά τι γίνεται όταν θες να φανταστείς το μέλλον; (Πάντως εντάξει στην Ελλάδα είμαστε μη γελιόμαστε, δεν έχουμε μέλλον, οπότε πως θα φτιάξεις ένα μέλλον; )
Λένε ότι είναι καλό να έχεις προβλέψει όλες τις πιθανές εκβάσεις για να είσαι προετοιμασμένος για ότι συμβεί. Ακόμα και το πιο άσχημο σενάριο να είναι θα πρέπει να το έχεις υπολογισμένο. Για κάποιους ανθρώπους είναι εύκολο να το κάνουν αυτό, εγώ από την άλλη θέλω να βλέπω μόνο θετικές εκβάσεις. Είναι καλό αυτό ή όταν έρθει το κακό θα είμαι τελείως απροετοίμαστη και θα μου στοιχίσει περισσότερο; Ακόμα δεν το ξέρω αλλά όπως είπα δεν θέλω και να το σκέφτομαι.
Το "ωραίο" με το μέλλον είναι ότι είναι τόσο απρόβλεπτο που δεν ξέρεις τι σε περιμένει στην επόμενη στροφή. Μπορεί να είναι, για παράδειγμα, η δουλειά των ονείρων σου ή η υλοποίηση της πιο τρελής σου επιθυμίας ή κάτι το οποίο μισείς θανάσιμα. Το να προσπαθείς να καθορίσεις το μέλλον σου είναι τόσο απίθανο όσο και το να έχουν δίκιο οι καφετζούδες και οι χαρτορίχτρες. Δεν εννοώ ότι δεν μπορεί να συμβεί αν το έχεις βάλει υψηλής προτεραιότητας στόχο, απλά πολλές φορές μια επιλογή ή συγκεκριμένοι άνθρωποι και παράγοντες μας πάνε σε άλλο σημείο από αυτό που ξεκινήσαμε να κυνηγάμε.
Κάτι που επίσης παρατήρησα είναι ότι μικρές, σχεδόν ανούσιες κινήσεις μας προκαλούν δραστικές αντιδράσεις στο μέλλον μας. Κάτι αντίστοιχο με το φαινόμενο της πεταλούδας.
"Ουσιαστικά η ιδέα του "φαινόμενου της πεταλούδας" είναι πως μια απειροελάχιστη μεταβολή στη ροή των γεγονότων οδηγεί, μετά από την πάροδο αρκετού χρόνου, σε μια εξέλιξη της ιστορίας του συστήματος δραματικά διαφορετική από εκείνη που θα λάμβανε χώρα, αν δεν είχε συμβεί η μεταβολή.(Πηγή: Βικιπαιδεία)."
Αυτό που δεν γίνεται να γνωρίζουμε είναι το ποια κίνηση μας θα μπορέσει να πυροδοτήσει όλες αυτές τις αντιδράσεις με αποτέλεσμα να κοιτάμε από το μέλλον προς τα πίσω ψάχνοντας την πηγή (του κακού??).
Κλείνοντας, θα πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι με όσα έχουμε και να βάζουμε εφικτούς στόχους διότι αυτοί είναι και πιο πιθανό να πραγματοποιηθούν, όλα τα άλλα είναι απλά όνειρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου