Εξεταστική - Παρτ 2

Ίσως και από τις πιο μισητές λέξεις στους μαθητές και φοιτητές της υφηλίου!Η εξεταστική τρομοκρατεί όχι μόνο τους αδιάβαστους αλλά και τους διαβασμένους. Έχοντας απίστευτα φρέσκια την εμπειρία θα προσπαθήσω να τη μεταφέρω όσο καλύτερα μπορώ. Ξέρεις ότι γράφεις σε μια εβδομάδα από τώρα. Το πόσο θα διαβάσεις θα εξαρτηθεί βασικά από το πόσο καλά γνωρίζεις το μάθημα που πας να δώσεις. Αν δεν ξέρεις που πάνε τα 4, αγχώνεσαι και πέφτεις με τα μούτρα να διαβάσεις μήπως και γράψεις τη παγκόσμια φοιτητική σταθερά. Εναλλακτικά, αν νιώθεις Αϊνστάιν θα το αφήσεις για τελευταία στιγμή. Τι είναι χειρότερο άραγε;;να γράφεις πρωί πρωί με την αυγούλα ή να γράφεις απόγευμα και να έχεις και όλο το πρωί να αγχώνεσαι αν θα τα θυμάσαι όλα την ώρα που θα πρέπει να τα γράψεις για να περάσεις;;; Μήπως, το γεγονός ότι θα γράψεις το απόγευμα είναι μια καλή δικαιολογία για να μη διαβάσεις τίποτα όλη τη εβδομάδα και να περιμένεις σε 3 ώρες να τα μάθεις όλα;

Έστω λοιπόν ότι έχεις διαβάσει και πιστεύεις ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο να διαβάσεις περισσότερο. Πας χαράχαστος στο αμφιθέατρο με έναν αέρα νικητή και περιμένεις να ξεκινήσει η βάναυση αυτή διαδικασία. Το χειρότερο είναι να βλέπεις το καθηγητή μπροστά σου να κρατάει τα θέματα και να περιμένει να καθίσουν όλοι σε "καλές" αποστάσεις για αποφυγή αντιγραφής!Όταν έχουν πιαστεί όλες οι άκρες και μέσες της αίθουσας, αρχίζουν να μοιράζονται τα θέματα. Εκείνη είναι η στιγμή που λες, "πάει τα ξέχασα όλα, δεν παίζει να γράψω τίποτα". Το αν τα θέματα είναι "εύκολα" το βλέπεις αρχικά από τις εκφράσεις των συμφοιτητών που πήραν πρώτοι θέματα στα χέρια τους. Ακολούθως, με το που παίρνεις τα θέματα, ανεβαίνουν οι παλμοί και περιμένεις να δεις το θέμα που έχεις μελετήσει περισσότερο να βρίσκεται μέσα στα θέματα. Αν το εντοπίσεις ηρεμείς και κοιτάς και τα υπόλοιπα. Η φάτσα μας εκείνη τη στιγμή προδίδει αν θα γράψουμε κάτι ή θα πούμε τίτσου και θα βγούμε πρώτοι από την αίθουσα! 

Η ώρα της εξέτασης είναι ιερή. Αρχίζεις το διαλογισμό να θυμηθείς αυτά που ξέρεις, καταλήγεις ότι μάλλον πάσχεις από Αλτσχάιμερ που δεν μπορείς να θυμηθείς αυτά που διάβασες λίγο πριν μπεις μέσα στην αίθουσα και ένα χάος πλανιέται πάνω από το κεφάλι σου. Βέβαια, υπάρχουν και περιπτώσεις που νιώθεις ότι έχεις γράψει ένα 10αράκι και με το που βγαίνουν οι βαθμοί παθαίνεις ένα σοκ γιατί ο βαθμός δεν ήταν αντάξιος με αυτό που έγραψες και ότι απλά σε αδίκησε ο καθηγητής.  Αμ δε, οι απροσεξίες είναι αυτές που θα σου κόψουν βαθμούς. Θες ότι δεν διάβασες καλά την εκφώνηση; θες ότι τα γραφήματα στο υποερώτημα 3 τελικά ήταν ισόμορφα; θες ότι το μυαλό ήταν αλλού;; Από αιτίες ένα σωρό! Ξεκινάς να γράφεις λοιπόν από το θέμα που ξέρεις καλύτερα για να αφιερωθείς στο θέμα που δεν το "πολυκατέχεις" αργότερα. Αν έχεις την επιλογή να βγάλεις ένα θέμα έξω καλώς, αν δεν την έχεις τότε είσαι υποχρεωμένος να στίψεις το μυαλό και να βγάλεις απαντήσεις. Το θέμα είναι να μην αφήσεις ερώτηση χωρίς απάντηση. 

Έρχεται η ώρα λοιπόν που παραδίδεις την κόλλα σου, κάνεις και του σταυρό σου (αν είσαι χριστιανός) και βγαίνεις έξω από την αίθουσα. Αν υπάρχουν και άλλοι συμφοιτητές θα αρχίσεις λίγο τη κουβέντα για το "πως έγραψες;" θα συγκρίνεις απαντήσεις για να δεις αν αυτά που έγραψες ήταν σωστά, και γενικά εκεί θα συνειδητοποιήσεις ότι βλακεία έχεις γράψει! Δεν μπορεί να είναι όλα σωστά και τότε θα δεις ότι η συνάρτηση τελικά δεν ήταν xyz"! Αν την έχεις κάνει σωστά τότε νιώθεις ότι μάλλον θα πάρεις έναν καλό βαθμό. Εναλλακτικά σκέφτεσαι όλα τα λάθη που έκανες ή που μπορεί να έκανες και κατεβαίνει σιγά σιγά ο βαθμός που αρχικά είχες υπολογίσει ότι θα πάρεις. 

Όταν βγαίνουν οι βαθμοί μετά από λίγες μέρες, ψάχνεις εν αγωνίως να βρεις τον αριθμό μητρώου σου για να σου φύγει το άγχος αν πέρασες το μάθημα τελικά ή όχι.

Και ρωτάω τώρα, αξίζει όλο αυτό το άγχος;;;;;;  

Πανεπιστήμιο Πειραιά, πως να πάω?????

Πανεπιστήμιο Πειραιά και σύντομα, αν λειτουργήσει το σχέδιο "Αθηνά", Υπερ-Πανεπιστήμιο Πειραιά. Πολύ καλό και όμορφο Πανεπιστήμιο αλλά αποκομμένο από το θεό. Άν είσαι από τους τυχερούς που μένουν στις γύρω περιοχές μπορεί και να έχει τύχει να ξέρεις το δρόμο για να το προσεγγίσεις. Αν πάλι μένεις σε άλλη περιοχή τότε νεοσύλλεκτε φοιτητή οπλίσου με μεγάλη υπομονή και χρησιμοποίησε τα αγαπημένα μέσα μεταφοράς που σου παρέχει το λεκανοπέδιο Αττικής. Το Πανεπιστήμιο (το κεντρικό κτίριο) βρίσκεται κρυμμένο στην οδό Μ.Καραολή και Α. Δημητρίου 80 κάτω από τον λόφο του προφήτη Ηλία. Αν προσπαθήσεις να βγάλεις άκρη από την σελίδα του πανεπιστημίου σχετικά με την πρόσβασή σου σε αυτό θα πέσεις σε ένα χάρτη του 1940!   

Παρακάτω παρέχονται οι τρόποι που μπορεί να προσεγγιστεί το Πανεπιστήμιο:

• Με Μετρό, ανταπόκριση με τη γραμμή 1 του ΗΣΑΠ στην Ομόνοια και στη συνέχεια δύο επιλογές: 1)κατεβαίνεις στον σταθμό του Πειραιά και το παίρνεις περπατώντας προς τα πάνω (θέλει περίπου 20-25 λεπτά περπάτημα) και 2) κατεβαίνεις στο σταθμό του Φαλήρου και παίρνεις ένα από τα λεωφορεία που περνάνε από το σταθμό. (3' λεπτά με το λεωφορείο και 5' λεπτά μετά με τα πόδια).
• Με τραμ. Από όπου και να το πάρεις κατεβαίνεις Φάληρο και ακολουθείς την παραπάνω διαδικασία. (Υπερβολικά χρονοβόρο).
• Με Λεωφορεία. Τα λεωφορεία που περνάνε και σε αφήνουν κοντά στο Πανεπιστήμιο είναι τα εξής: 
• Γ1 Πειραιάς - Βάρκιζα - Κίτσι
• 040 Πειραιάς - Σύνταγμα
• 049 Πειραιάς - Ομόνοια
• 101 Πειραιάς - Άλιμος - Ελληνικό
• 130 Πειραιάς - Ν. Σμύρνη
• 217 Πειραιάς - Αγ. Δημήτριος - Στ. Δάφνης
• 218 Πειραιάς - Υμηττός - Ηλιούπολη
• 229 Πειραιάς - Αγ. Δημήτριος - Στ. Δάφνης
• 232 Πειραιάς - Υμηττός - Βύρωνας
• Α1 Πειραιάς - Βούλα
• Β1 Πειραιάς - Άνω Γλυφάδα 
• Με αυτοκίνητο εύκολα πας από όπου και αν βρίσκεσαι αλλά πρέπει να έχεις αρκετή υπομονή γιατί η εύρεση παρκαρίσματος είναι σκέτος μπελάς!Αν βρεις να παρκάρεις θα πρέπει να έχεις και χαρτί από κάποια ζογκλερική σχολή διότι οι κατηφόρες και οι ανηφόρες δίνουν και παίρνουν στην γύρω περιοχή.

Το δύσκολο στην όλη υπόθεση είναι να πας στο Πανεπιστήμιο. Το να φύγεις είναι αρκετά πιο εύκολο. Η στάση βρίσκεται 2 τετράγωνα κάτω από το κεντρικό κτίριο στην Γρ. Λαμπράκη. Αν θες να πας στον ηλεκτρικό μπορείς να πάρεις ένα από τα λεωφορεία που περνάνε από αυτή τη στάση που δεν έχουν μέσα τον αριθμό 9 (αν τον έχουν δεν περνάνε από ηλεκτρικό). Μόλις δεις το στάδιο Καραϊσκάκη κατεβαίνεις και ο σταθμός είναι ακριβώς απέναντι από εκεί που θα σε αφήσει το λεωφορείο. 

Αν δεν υπάρχουν απεργίες, στάσεις εργασίας ή τεχνικά προβλήματα στα μέσα προβλέπεται να φτάσεις σπίτι σου μια φυσιολογική ώρα! Καλή δύναμη. Ο πρώτος μήνας της προσαρμογής είναι δύσκολος, μετά γίνεται απλά συνήθεια!

Bari - Α city to visit!!

Όσο καιρό φοιτούσα Πάτρα έβλεπα ορισμένα καράβια να πηγαίνουν σε μια από της αγαπημένες μου γειτονικές χώρες. Φέτος, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να επισκεφτώ μία παραλιακή πόλη της Νότιας Ιταλίας η οποία είναι η πρωτεύουσα της Απουλίας, το Μπάρι.

Μετά από 17 ώρες ταξιδιού βρεθήκαμε στο λιμάνι του Μπάρι. Μεγάλο εμπορικό λιμάνι στην Αδριατική θάλασσα το οποίο αποτελεί σημείο ακτοπλοϊκής σύνδεσης με το λιμάνι της Πάτρας και της Ηγουμενίτσας. 

Όταν καταφέραμε να βγούμε απο το λιμάνι, βρεθήκαμε στην παλιά πόλη με τα στενά δρομάκια, τα όμορφα καλντερίμια και τα γραφικά κτίρια.

 Εντύπωση μου έκανε η απλότητα των ανθρώπων που έμεναν στην παλιά πόλη. Τα σπίτια τους ανοιχτά, αρκετές υπαίθριες αγορές και πολλές χριστιανικές εικόνες σε διάφορες γωνιές του δρόμου που σε έκαναν να απορείς για το πόσο θρήσκοι είναι αυτοί οι άνθρωποι. 

Μέσα στην παλιά πόλη συναντήσαμε και δύο απο τις μεγαλύτερες εκκλησιές - αξιοθέατα του Μπάρι. Τον καθεδρικό ναό του Άγιου Σαββίνου και τη Βασιλική του Αγίου Νικολάου. Μπορώ να πω οτι μετά απο πολύ εξάσκηση κατάφερα να ξεχωρίσω ποιά εκκλησία είναι ποιά διότι η δεύτερη επισκευάστηκε με πρότυπο την πρώτη. Ιδιαίτερη εντύπωση κάνει το μέγεθος και των δύο ναών αλλά και οι κρύπτες που βρίσκονται κάτω απο τον κύριο ναό. 

 Η Βασιλική του Αγίου Νικολάου.

Ο Καθεδρικός του Μπάρι.












Μετά την περιπλάνηση στην παλιά πόλη ψάχναμε αδίκως να βρούμε έναν φούρνο για να πάρουμε το πρωινό μας. Βολευτήκαμε σε μια καφετέρια (ουδεμία σχέση με τις δικές μας καφετέριες) και απολαύσαμε τον περίφημο cappuccino αλλά και τις ιταλικές λιχουδιές panini. 

Ύστερα από το απαραίτητο πρωινό, περιηγηθήκαμε στους δρόμους της πόλης. Πανέμορφα κτίρια κοσμούσαν όλους τους δρόμους της πόλης. Δεν ήξερες ποιο να πρωτο αποθανατίσεις. Μεγάλοι δρόμοι, αρκετοί πεζόδρομοι και περίτεχνα κτίρια σου τραβούσαν την προσοχή. Το πανεπιστήμιο της πόλης, το θέατρο Petruzzelli, η τράπεζα του Μπάρι, το Κάστρο και πολλά άλλα κτίρια αποτελούν απίστευτα έργα αρχιτεκτονικής καλαισθησίας και σχεδιασμού.   

Παρακάτω ακολουθούν ορισμένες παρατηρήσεις μετά την επίσκεψη στην πόλη του Μπάρι. 

-δεν υπάρχουν φούρνοι με την έννοια που τους έχουμε εμείς στην Ελλάδα. 

-δεν υπάρχουν σούπερ μάρκετ αλλά μικρά μαγαζιά που πουλάνε διάφορα αντικείμενα.

-πολύ θρησκόληπτος λαός.

-με τα Αγγλικά παίζει να έχουν τσακωθεί ως έθνος, μόνο στα Ιταλικά μπορούσες να συνεννοηθείς, εναλλακτικά νοηματική!

-ελάχιστες καφετέριες (η τέχνη του να κάθεσαι 5-6 ώρες σε μια καφετέρια δεν υφίσταται εκεί).

-τα εστιατόρια και οι τρατορίες κλειστές το μεσημέρι (τρώνε σπίτια τους οι άνθρωποι).

-δεν υπήρχαν περίπτερα παρά μόνο μαγαζάκια άλλα μόνο για εφημερίδες και άλλα μόνο με τσιγάρα.

-αρκετές πολυεθνικές στον εμπορικό δρόμο της πόλης (Zara,Stradivarious,Sephora etc).

Συνολικά, φεύγοντας σου μένει μια εικόνα από μια πολύ όμορφη και προσεγμένη πόλη με ανθρώπους διαφορετικής νοοτροπίας από εμάς. Το una faccia,una razza μάλλον δεν ισχύει καθολικά! 

Τι προσωπείο θα βάλουμε σήμερα;;;;

Μάσκες, ένας καλός τρόπος να κρύψεις τον πραγματικό σου εαυτό. Όλοι φοράμε και έχουμε και ποικιλία ανάλογα με την κατάσταση και το πρόσωπο στο οποίο απευθυνόμαστε. Αλλιώς συμπεριφερόμαστε στους γονείς μας, αλλιώς στους φίλους μας και αλλιώς σε τελείως αγνώστους. 

Ο άνθρωπος είναι ένα ον με φόβους, ανησυχίες και προβληματισμούς. Κρυμμένος πίσω από την μάσκα του νιώθει προστατευμένος και σταματάει να είναι ευάλωτος στα χτυπήματα που θα δεχόταν αν ανοιγόταν. Το ενσυνείδητο είναι αυτό που ορίζει ποια μάσκα θα μπει και πότε. Οι εμπειρίες βοηθάνε στην προσωπικότητα που θα δοθεί στις μάσκες. Υπάρχουν καταστάσεις στις οποίες αν πεις όλα όσα νιώσεις, μπορείς να εκτεθείς με κίνδυνο να πληγωθείς. Άρα, το προσωπείο που θα βάλεις λειτουργεί σαν ασπίδα . Για παράδειγμα, όταν πας σε μια συνέντευξη για δουλειά φοράς την επίσημη μάσκα για να πείσεις τον εργοδότη ότι είσαι ο κατάλληλος για τη δουλειά. Επίσης, όταν έχει συμβεί ένα δυσάρεστο περιστατικό και δεν θες να στεναχωρήσεις τους δικούς σου ανθρώπους, φοράς ένα "ευχάριστο" προσωπείο για να δείξεις ότι είσαι μια χαρά και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Τα παραδείγματα είναι πλείστα. 

Η χρήση της μάσκας έχει δύο όψεις. Η μια είναι που χρησιμοποιείται άθελα μας  ανάλογα με την κοινωνική περίσταση και η άλλη είναι η κακόβουλη εσκεμμένη χρήση. Εδώ έρχεται να προστεθεί και ο όρος "διπρόσωπος". Πρέπει να υπάρχει ένα όριο στον τρόπο χρήσης μιας μάσκας. Είναι ωραίο να εκφράζεις τον πραγματικό σου εαυτό, τον αληθινό σου εαυτό με ότι αυτό συνεπάγεται, έστω και με κίνδυνο να εκτεθείς. Η αλήθεια είναι πιο δύσκολη σε αντίθεση με το ψέμα παρόλο που οι περισσότεροι καταφεύγουν σε αυτό για να γλιτώσουν από καταστάσεις που δεν τους συμφέρουν. Για να σε εμπιστευτεί κάποιος υπάρχει η προϋπόθεση να είσαι εσύ αυτός που μιλάς και όχι κάποιος  άλλος στη θέση σου. 

Ανέκαθεν γνωρίζαμε ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύ δύσκολες και πρέπει να έχεις φοβερή μαεστρία και τεχνική για να διατηρήσεις τις σχέσεις που κάνεις με τους ανθρώπους γύρω σου. Όσο περνάει ο χρόνος εξελισσόμαστε σε κάτι ίσως τελείως διαφορετικό από αυτό που ήμασταν 10 χρόνια πριν ή ακόμα και ένα χρόνο. Τι μεσολαβεί στο μεσοδιάστημα και φτάνουμε σε σημείο να μην αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας ή να κάνουμε στους άλλους αυτά που δεν θέλουμε να μας κάνουν; Γιατί μερικές φορές τα βιώματά μας μας μετατρέπουν στα πρότυπα που μισούσαμε; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να γνωρίζουμε αξιόλογα παραδείγματα ανθρώπων; Μήπως έχουμε αλλάξει το target group μας ή οι τάσεις της εποχής μας έχουν μεταλλάξει σε ανήθικα και χωρίς συναισθήματα όντα;;