Τι προσωπείο θα βάλουμε σήμερα;;;;

Μάσκες, ένας καλός τρόπος να κρύψεις τον πραγματικό σου εαυτό. Όλοι φοράμε και έχουμε και ποικιλία ανάλογα με την κατάσταση και το πρόσωπο στο οποίο απευθυνόμαστε. Αλλιώς συμπεριφερόμαστε στους γονείς μας, αλλιώς στους φίλους μας και αλλιώς σε τελείως αγνώστους. 

Ο άνθρωπος είναι ένα ον με φόβους, ανησυχίες και προβληματισμούς. Κρυμμένος πίσω από την μάσκα του νιώθει προστατευμένος και σταματάει να είναι ευάλωτος στα χτυπήματα που θα δεχόταν αν ανοιγόταν. Το ενσυνείδητο είναι αυτό που ορίζει ποια μάσκα θα μπει και πότε. Οι εμπειρίες βοηθάνε στην προσωπικότητα που θα δοθεί στις μάσκες. Υπάρχουν καταστάσεις στις οποίες αν πεις όλα όσα νιώσεις, μπορείς να εκτεθείς με κίνδυνο να πληγωθείς. Άρα, το προσωπείο που θα βάλεις λειτουργεί σαν ασπίδα . Για παράδειγμα, όταν πας σε μια συνέντευξη για δουλειά φοράς την επίσημη μάσκα για να πείσεις τον εργοδότη ότι είσαι ο κατάλληλος για τη δουλειά. Επίσης, όταν έχει συμβεί ένα δυσάρεστο περιστατικό και δεν θες να στεναχωρήσεις τους δικούς σου ανθρώπους, φοράς ένα "ευχάριστο" προσωπείο για να δείξεις ότι είσαι μια χαρά και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Τα παραδείγματα είναι πλείστα. 

Η χρήση της μάσκας έχει δύο όψεις. Η μια είναι που χρησιμοποιείται άθελα μας  ανάλογα με την κοινωνική περίσταση και η άλλη είναι η κακόβουλη εσκεμμένη χρήση. Εδώ έρχεται να προστεθεί και ο όρος "διπρόσωπος". Πρέπει να υπάρχει ένα όριο στον τρόπο χρήσης μιας μάσκας. Είναι ωραίο να εκφράζεις τον πραγματικό σου εαυτό, τον αληθινό σου εαυτό με ότι αυτό συνεπάγεται, έστω και με κίνδυνο να εκτεθείς. Η αλήθεια είναι πιο δύσκολη σε αντίθεση με το ψέμα παρόλο που οι περισσότεροι καταφεύγουν σε αυτό για να γλιτώσουν από καταστάσεις που δεν τους συμφέρουν. Για να σε εμπιστευτεί κάποιος υπάρχει η προϋπόθεση να είσαι εσύ αυτός που μιλάς και όχι κάποιος  άλλος στη θέση σου. 

Ανέκαθεν γνωρίζαμε ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύ δύσκολες και πρέπει να έχεις φοβερή μαεστρία και τεχνική για να διατηρήσεις τις σχέσεις που κάνεις με τους ανθρώπους γύρω σου. Όσο περνάει ο χρόνος εξελισσόμαστε σε κάτι ίσως τελείως διαφορετικό από αυτό που ήμασταν 10 χρόνια πριν ή ακόμα και ένα χρόνο. Τι μεσολαβεί στο μεσοδιάστημα και φτάνουμε σε σημείο να μην αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας ή να κάνουμε στους άλλους αυτά που δεν θέλουμε να μας κάνουν; Γιατί μερικές φορές τα βιώματά μας μας μετατρέπουν στα πρότυπα που μισούσαμε; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να γνωρίζουμε αξιόλογα παραδείγματα ανθρώπων; Μήπως έχουμε αλλάξει το target group μας ή οι τάσεις της εποχής μας έχουν μεταλλάξει σε ανήθικα και χωρίς συναισθήματα όντα;;