Ποιος δεν αγαπάει την πόλη του;;; Ούτε εγώ... ειδικά όταν βρίσκομαι εκτός Αθηνών είναι η καλύτερή μου. Δεν την αντέχω αυτή τη πόλη αλλά δεν μπορώ να ζήσω και μακριά της..Έχουμε αναπτύξει με τον καιρό μια σχέση αγάπης - μίσους. Γαλουχήθηκα και μεγάλωσα εδώ και τη θεωρώ το σπίτι μου. Δεν μπορώ όμως να παραβλέψω ότι είναι μια αχανής πόλη μέσα στο τσιμέντο και στα ζόμπι. Δεν μένουν άνθρωποι εδώ, παρά όντα που απλά περιμένουν και υπομένουν. Όταν όλα είναι απρόσωπα και οι άνθρωποι είναι απλά πορτοφόλια με πόδια τότε καταλαβαίνεις ότι η ζωή έχει χάσει το νόημα της. Όταν η ευχαρίστηση στηρίζεται στις τεχνητές απολαύσεις όπως το σινεμά ή το λούνα παρκ τότε τι κάνουμε; Μένουμε σε αυτή τη κατάσταση ή γυρίζουμε πίσω στη φύση;
Το δίλημμα πάντα θα παραμένει. Φύση/Επαρχία ή Μεγαλούπολη;
Μερικές ώρες ή καλύτερα μερικές μέρες μακριά από τη μεγαλούπολη είναι το καλύτερο τονωτικό για τον οργανισμό μας. Οι διακοπές δεν θα έπρεπε να είναι προνόμιο μιας και είναι απαραίτητες για να μην αρχίσει το μυαλό να παίρνει ανάποδες στροφές. Είναι ζωτικής σημασίας ειδικά αυτή τη περίοδο με την πίεση που ασκείται από κάθε πλευρά. Το αίσθημα του να είσαι κάτω από τα δέντρα, να κοιτάς το απέραντο γαλάζιο και να ακούς τα τζιτζίκια και τα τριζόνια είναι το υπέρτατο ηρεμιστικό. Οι έγνοιες, το άγχος και η αγωνία σβήνουν και μια απίστευτη αίσθηση χαλάρωσης αναβλύζει από μέσα μας. Νιώθεις ότι μπορείς να καταφέρεις τα πάντα και είσαι έτοιμος να κατακτήσεις τον κόσμο. Οι μπαταρίες γεμίζουν πολύ πιο γρήγορα και το μάτι απολαμβάνει το πράσινο και το γαλάζιο που δικαιωματικά του ανήκουν. Δεν είμαστε κατασκευασμένοι να μένουμε σε χρυσά κουτιά σε μια μάζα από σίδερα και τσιμέντο.
Κάθε φορά που επιστρέφω στην Αθήνα νιώθω μια απελπισία και μια απόγνωση διότι ξέρω ότι θα πρέπει να υπομείνω όλα τα αρνητικά της μέχρι να συνηθίσω ξανά τους απάνθρωπους ρυθμούς της. Όταν όλα όμως είναι εδώ, πόσο εύκολο είναι να προσπαθήσεις να ξεκινήσεις να χτίσεις κάτι από το μηδέν; Πόσο θάρρος χρειάζεται να πεις ότι τα παρατάς για μια "καλύτερη" ζωή; Πώς ξέρεις ότι εκεί που θα πας θα είναι καλύτερα; Όσο καλά και να έχεις οργανώσει τα βήματά σου δεν είναι και δεδομένο ότι θα γίνουν όπως τα έχεις προβλέψει.
Το πρόβλημα είναι η συνήθεια. Τίποτα μονιμότερο του προσωρινού λένε και όχι άδικα. Αν δεν αποφασίσεις να δράσεις τότε θα φτάσεις σε ένα σημείο κάπου στη δύση της ζωής σου να αναρωτιέσαι: "Τι θα γινόταν αν.....".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου