Village entries (part 1)

Βαρύς ο ύπνος. Δεν είμαι σίγουρη αν φταίει το κλίμα του χωριού ή η κούραση από το ταξίδι. Σίγουρα πάντως το χωριό μου δεν βρίσκεται και στους τοπ 5 προορισμούς της Ελλάδας κυρίως λόγω της απόστασης. Όπως είχε πει και μια φίλη: «το χωριό σου είναι τέρμα θεού, αρχή Αλλάχ». Μου άρεσε αυτή η φράση και μπορώ να την χαρακτηρίσω πέρα για πέρα αληθινή.

Μετά λοιπόν από μισή και παραπάνω μέρα στο δρόμο έφτασα, που αλλού, στη φύση. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το πρωινό αεράκι που μπαίνει από το παράθυρο του δωματίου και η ζεστή μυρωδιά του ψωμιού που βγαίνει από το φούρνο της γωνίας. Ξυπνάς και νιώθεις ότι όλες σου οι έγνοιες έχουν εξαφανιστεί, λες και ένας μάγος κούνησε το μαγικό του ραβδάκι και έκανε το θαύμα του. Οι διακοπές για τον καθένα από εμάς έχουν διαφορετικό νόημα. Για άλλους είναι η ησυχία κάπου μακριά από τη πόλη και από αυτά που έκανες μέχρι τώρα, για άλλους ξέφρενα πάρτυ σε Μύκονοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο και Πάρο. Για εμένα, ισχύει το πρώτο. Χαλάρωση, ξεκούραση και γέμισμα της εσωτερικής ενέργειας.

Ξύπνημα νωρίς λοιπόν, και πολλά μέρη για εξερεύνηση ή ανανέωση της προηγούμενης επίσκεψης για σήμερα.  Φωτογραφική μηχανή ανά χείρας και hit the road. Θα προσπαθήσω φέτος να δοκιμάσω νέες δυνατότητες της μηχανής και ίσως το αποτέλεσμα να δικαιώσει το my minds’ eye.  

Οι πρώτες φωτογραφίες που έβγαλα ήταν με το που έφτασα στο λιμάνι της Μυτιλήνης. Έχει κάτι μαγευτικό αυτό το λιμάνι. Θες το κάστρο, το άγαλμα που δεσπόζει μπροστά του, η εκκλησία του Άγιου Θεράποντα, τα αμέτρητα αρχοντικά που στολίζουν τη πόλη; 

Μεριά του λιμανιού μέσα από το παράθυρο του πλοίου. 

Το κάστρο της Μυτιλήνης με το άγαλμα της ελευθερίας. 

Το κολυμβητήριο της πόλης .